hâfız-ı şirâzî ne demek?

Hâfız-ı Şîrâzî

Hâfız-ı Şîrâzî (d. 1315/1326? - ö. 1389/1390), Fars edebiyatının en büyük lirik şairlerinden biridir. Asıl adı Şemseddin Muhammed'dir. "Hâfız" unvanını Kur'an'ı ezberlemiş olmasından almıştır. Şiraz şehrinde doğmuş ve hayatının büyük bir bölümünü burada geçirmiştir.

Hâfız, özellikle gazel nazım şeklindeki şiirleriyle tanınır. Şiirlerinde aşk, şarap, tasavvuf, dünya zevkleri ve hayatın anlamı gibi çeşitli temaları işlemiştir. Onun şiirlerindeki aşk, hem dünyevi hem de ilahi aşkı temsil edebilir, bu da yorum çeşitliliğine yol açar. Tasavvuf düşüncesi, Hâfız'ın şiirlerinde önemli bir yer tutar. Şiirlerinde sıklıkla Rind karakterini kullanarak, zahiri dindarlığa karşı eleştirel bir duruş sergiler.

Hâfız'ın şiirleri, derin anlamları ve estetik güzellikleriyle yüzyıllardır okunmaya ve yorumlanmaya devam etmektedir. Şiirleri Farsça konuşulan coğrafyada büyük bir saygı görmüş ve birçok dile çevrilmiştir. Divan adı verilen şiir koleksiyonu, Fars edebiyatının en önemli eserlerinden biridir.

Hâfız'ın edebi etkisi sadece İran coğrafyasıyla sınırlı kalmamış, dünya edebiyatında da önemli bir yere sahip olmuştur. Goethe gibi birçok batılı şair ve düşünür, Hâfız'dan etkilenmişlerdir.